We gingen het erf op en madame Forgeron werd voor ons opgezocht. Haar man Michel was op het land aan het werk. Wat we wilden? Nou deguster natuurlijk, visiter hadden we al genoeg gedaan, we vonden het niet nodig om opnieuw het hele verhaal te horen en we wilden ook niet te veel tijd kwijt zijn.
Mevrouw Francine Forgeron, zoals Bart reeds opmerkte een vijftijger (dit is een tikfout, maar ik vond hem wel leuk), was zeer enthousiast, unstoppable!
Als eerste mochten we inderdaad uit een open vat proeven, waar compte 0 eau-de-vie in zat. Een scherpe, maar ook wel lekkere smaak die sterk aan druivensap (-bloesem?) doet denken. We raakten aan de praat en ze werd steeds enthousiaster en moest precies weten waarom ik zo geïnteresseerd was in cognac. Toen ik vertelde dat ik Delamain's Histoire du Cognac had vertaald, kon ze hele stukken uit het boek uit haar hoofd citeren!! Ze vertelde dat het de bijbel was voor de vignerons. En ze vertelde hoe trots ze was op haar product en hoeveel zorg en aandacht ze besteedde aan het verzorgen van de wijnplanten. Toen ik vroeg of het werk op het land niet erg zwaar was, wuifde ze dat weg. Voor het zware werk zijn nu de machines en ze vond het juist erg leuk en bevredigend werk. En het woord 'fier' heb ik haar wel 10 keer horen zeggen. Het bedrijf is overgenomen van vader, maar zij zijn zelf begonnen met het bottelen en verkopen van cognac, naast het nog altijd onder contract produceren van cognacs voor een groot huis (ik meen Rémy Martin). En ze verklaart iedereen voor gek die wijngaarden in de grande champagne heeft en niet ook zelf een deel bottelt en verkoopt. Dat was een gouden idee, waardoor ze het nu financieel goed hebben. Toch is het niet allemaal makkelijk. De beslissing nemen om wijn te bottelen is één ding, maar daarna: wat voor blend? wat voor prijs? welke etiketten en het allermoeilijkste: aan wie gaan we het verkopen?
Uiteindelijk kregen we toch nog de rondleiding (ik zei al, ze was unstoppable). Ze liet alle machines zien en we zijn nog boven op de persinstallatie geklommen. Het persen gebeurt middels het met lucht opblazen van een grote zak in de persmachine, zodat het persen of kneuzen zachtjes aan gebeurt. Dat was voor mij weer wat nieuws.
Uiteindelijk heb ook ik de Vieille Réserve gekocht. Heerlijke smaak, maar wel veel hout.
Even een overzicht van hun producten:
- IMG.jpg (303.21 KiB) 4383 keer bekeken
